35به كارها و برخوردهاى ناخوشايندشان درگذر، و براى آنان طلب آمرزش نما، و در كارها با آنان به مشورت بنشين، و چون عزم كارى كردى، برخدا توكل كن؛ زيرا خدا توكل‌كنندگان را دوست دارد».
زائر با بهره‌گيرى از اين آيۀ شريفه، بايد توجه داشته باشد كه خوشرفتارى با همراهان و همسفران، نسيمى الهى و بهره‌اى ملكوتى است و بدرفتارى و ترشرويى و سخت‌گرفتن با همراهان، نشانه‌اى از سموم دوزخ و حرارت آتش جهنم است.
زائر بايد توجه داشته باشد كه هريك از مؤمنان بر يكديگر حقوقى دارند و لازم است آن حقوق تاجايى كه امكان داشته باشد، رعايت شود.
از امام صادق(ع) روايت شده است:
«ما عُبِدَ اللَّهُ بِشَىْءٍأَفْضَلَ‌مِنْ أَدَاءِحَقِّ الْمُؤْمِنِ»؛ 1
«خداوند به چيزى برتر از اداى حق مؤمن عبادت نشده است».
آن حضرت به شيعيان سفارش مى‌كنند:
«اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا إِخْوَةً بَرَرَةً مُتَحَابِّينَ فِى اللَّهِ مُتَوَاصِلِينَ مُتَرَاحِمِينَ تَزَاوَرُوا وَ تَلَاقَوْا وَ تَذَاكَرُوا أَمْرَنَا وَ أَحْيُوهُ»؛ 2
«براى خدا خود را از هر گناهى حفظ كنيد؛ برادر