34داشتن،الفت و انس و جوشش با همسفران، از مصاديق خوش‌رفتارى است كه به‌ويژه در سفر حج بسيار پسنديده و داراى پاداش است. چنين رفتارهايى، سبب جذب ديگران شده، ياران و دوستان را به انسان علاقه‌مند مى‌سازد؛دوستان و يارانى كه ممكن است در طول سفر و هنگام بازگشت به وطن هريك كليدى براى حلّ مشكل يا مشكلات انسان شوند.
قرآن دربارۀ خوش‌رفتارى با ديگران، فرامينى را به پيامبر عزيز اسلام داده و آن حضرت آن دستورها را تا آخر عمر نسبت به ديگران به كار بستند و همان رفتار موجب رونق اسلام و اضافه شدن نفر و نيرو به مكتب حق و عامل عشق ورزى ديگران به پيامبر مى‌شد.
(فَبِمٰا رَحْمَةٍ مِنَ اللّٰهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شٰاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذٰا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّٰهِ إِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ)؛ 1
«پس به مهر و رحمتى از سوى خدا [ كه در افق وجودت طلوع داد ] با مردم نرم‌خوى و خوشرفتار شدى و اگر درشت‌خوى و سخت‌دل بودى، يقيناً از اطرافت پراكنده مى‌شدند. پس براساس همين مهر و رحمتى كه خدا در وجودت نهاده، از آنان نسبت