28امام باقر(ع) مى‌فرمايد:
«إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَشَدُّ فَرَحاً بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ مِنْ رَجُلٍ أَضَلَّ رَاحِلَتَهُ وَ زَادَهُ فِى لَيْلَةٍ ظَلْمَاءَ فَوَجَدَهَا فَاللَّهُ أَشَدُّ فَرَحاً بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ مِنْ ذَلِكَ الرَّجُلِ بِرَاحِلَتِهِ حِينَ وَجَدَهَا»؛ 1
«بى‌ترديد خدا به توبۀ بنده‌اش خوشحال‌تر است از مردى كه مركب و زادش را در شب تاريك گم كرده و آن را يافته است؛ خدا از توبۀ بنده‌اش مسرورتر است از مردى كه گم كرده‌اش را مى‌يابد».
با چنين توبه‌اى كه قرآن و روايات برآن تأكيد دارند، ظاهر و باطن انسان غرق طهارت و پاكى مى‌شود و سبكبار و سبكبال، زمينۀ حضور در محضر حق برايش فراهم مى‌آيد و زائرى مى‌شود كه حجّ ابراهيمى از افق وجودش طلوع مى‌كند.
4. وصيت
نوشتن وصيتنامه، از مؤكدات اسلام است و از آنجا كه زائر از وطنش تا كعبه، راه طولانى و دورى را طى مى‌كند و به منطقه‌اى مى‌رود كه ميليون‌ها نفر در آن اجتماع مى‌كنند و احتمال دارد حادثۀ غيرمترقبه‌اى روى