83نيست بلكه همانطور كه علّامۀ مجلسى احتمال داده است، مراد ادعاى ديدار همراه با نيابت از آن حضرت و آوردن اخبار از جانب ايشان؛ مانند ساير نمايندگان آن حضرت در عصر غيبت صغرى است. 1
مدعيان دروغگو
بديهى است كه پذيرفتن امكان ديدار امام عصر - روحى له الفداء - بدين معنا نيست كه هر كس مدعى ديدار شد، مى‌توان او را تصديق كرد. بى‌ترديد تصديقِ مطلق، مانند تكذيب مطلق ناروا است. مدعيان دروغگو و شياد بسيارند، ساده‌انديشى در اين باب، به خصوص براى نوجوانان بسيار خطرناك است.
نمونه‌هاى فراوانى از اين گونه، در عصر حاضر ديده و شنيده شده كه در اينجا مجالى براى ذكر آنها نيست، تنها يك نمونه كافى است كه مشخص شود خطر تا چه اندازه جدّى است و شيادان در اين باره تا كجا پيش مى‌روند: