82دينى تو را در سوگ تو افزون كند، تو زندگى را شش روزديگر بدرود خواهى‌گفت. كار خويش را سامان بخش‌وبه‌كسى‌درمورد جانشينى‌خود ] در نيابت خاصه [ وصيت نكن‌كه غيبت‌كامل ] كبرىٰ [ آغاز گرديده و ظهور جز به اذن الهى تحقق نيابد و آن، پس از مدتى دراز و قساوت دل‌ها و آكنده شدن زمين از جور و ستم خواهد بود. وبه‌زودى ازميان شيعيانم‌كسانى پيدا شوند كه مدّعى ديدارم باشند، آگاه باشيد كه هركس ادعاى ديدارم‌راكند، سخت دروغ‌گوومفترى است.»
اين توقيع، هم از نظر سند و هم از نظر دلالت بر عدم امكان رؤيت ولىّ عصر عليه السلام در عصر غيبتِ كبرى، قابل قبول نيست.
امّا از نظر سند، حسن بن احمد مكتّب - راوى اين توقيع - شناخته شده نيست؛ بنابراين، صدور توقيع مذكور ثابت نمى‌باشد.
و امّا از نظر دلالت، با عنايت به اينكه علىّ بن محمّد سمرى نيابت خاصّ از آن حضرت داشت، مقصود از «ادعاى ديدار» در اين روايت مطلق ديدار آن‌حضرت