24محرابى افتادكه‌گويى درآنجاتجسم يافت! اومشغول نماز بود. به هر آيه‌اى كه در آن وعده - پاداش نيك - يا وعيد - عذاب - بود، مى‌رسيد، آن را با سوز و گداز تكرار مى‌كرد.
او همچنان گرم راز و نياز بود تا تاريكى شب رو به زوال گذاشت.
آنگاه ايستاد و گفت:
«يَا مَنْ قَصَدَهُ الضّٰالُّونَ، فَأَصَابُوهُ مُرْشِداً، وَأَمَّهُ الْخائِفُونَ فَوَجَدُوهُ مَعْقِلاً، وَلَجَأَ إلَيْهِ الْعٰائِذُون فَوَجَدُوهُ مَوْئلاً، مَتىٰ رٰاحَة مَنْ نَصَبَ لِغَيْرِكَ بَدَنَهُ، وَمَتىٰ فَرَحَ مَنْ قَصَدَ سِواكَ بِنِيّتِهِ، إلٰهي قَدِ انْقَشَعَ الظَّلاٰمُ، وَلَمْ أقضِ مِنْ حِياضِ مُناجٰاتِكَ صَدْراً، صَلِّ عَلىٰ مُحَمّدٍ وَآلِهِ، وَافْعَلْ بي أَوْلَى الأَمْرَينِ بِكَ يَا أَرْحَمَ الرّاحِمِين». 1
«اى كسى كه گمراهان آهنگ او كردند و او را راهنما يافتند وبيمناكان به‌او روى آوردند و او را ملجأ ديدند و پناهجويان به او پناه بردند و او را