28با مرمر سبز پوشاندند. منبر هفت‌پلّۀ كنده‌كارى شده را هم هارون‌الرشيد به كعبه هديه كرد. وامّا زمزم، پس از آن كه منصور زمين پيرامون زمزم را با مرمر پوشاند، معتصم گنبدى بر فرازش بنا كرد و قسمت داخلى آن را با ساجِ آراسته به طلا پوشاند و نماى خارجى‌اش را با كاشى زينت داد.
آتش‌سوزى سال 802 ه .(1399 م)
در عصر سلطان ناصر فرج بن برقوق مملوكى، به دليل آتش‌سوزى در يكى از بناهاى اطراف مسجد، بخش غربى مسجد در آتش سوخت و امير بيست ظاهرى به نيابت از سلطان به بازسازى مسجد پرداخت.
دورۀ عثمانى
به سال 960 ه . (1552 م)، سلطان سليمان سقف كعبه را عوض كرد و نماى آن را زيباسازى نمود، مطاف را با سنگ پوشاند، منبرى مرمرين براى مسجد فرستاد و مناره‌اى بلند برافراشت.
در سال 979 ه . (1571 م)، سلطان سليم‌خان با معمارى به‌نام سنان‌پاشا قراردادى براى بازسازى مسجد بست و فرمان داد تا به جاى سقف مسجد، برفراز شبستان، گنبدهايى مدوّر بسازند. پس از مرگ وى، فرزندش سلطان مراد، بازسازى را پى‌گرفت و در سال 984 ه . (1576 م) كار آن به پايان رسيد. در اين عمليات با افزودن چندين ستون، شمار آنها به 589 ستون بالغ شد. در چهارگوشۀ مسجد هم جمعاً 881 طاق و 152 گنبد وجود داشت. مساحت مسجدالحرام، پس از بازسازى در دورۀ عثمانى، به 28003 متر مربع رسيد.
با ريزش بارانهاى شديد در مكّه و سرازير شدن سيل به درون مسجد،