16محدودۀ حرم از راه مدينه سه ميل، از راه يمن هفت ميل، از راه جدّه ده ميل، از راه طائف، در مسير عرفات، يازده ميل، از راه عراق هفت ميل و ازراه جِعْرانه نُه ميل است.
بنيان كعبه
از آنجا كه عرب هر ساختمان چهارگوشه‌اى را كعبه مى‌نامد، كعبه را چنين ناميده‌اند. نامهاى ديگر آن، بيت، بيت عتيق و مسجدالحرام است.
همۀ اين نامها در شمارى از آيه‌هاى قرآن آمده است. كعبه را بَنيّه نيز خوانند كه نامى برگرفته از مادّۀ «بنا» است. بنيّۀ ابراهيم هم گفته‌اند؛ زيرا ابراهيم آن را ساخته است.
ساختمان آغازين بيت‌اللّٰه‌الحرام به دست ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل شكل گرفته است. ابراهيم در سمت راست خانۀ كعبه چاله‌اى كند تا خزانۀ بيت باشد و هداياى مردم به كعبه در آنجا نگهدارى شود.
فاسى در شفاءالغرام گويد: «ابراهيم كعبه را به‌گونه‌اى ساخت كه پشت سر او نيم‌دايره بود؛ يعنى كعبه در آغاز تنها دو ركن يا زاويه داشت: ركن حجرالأسود و ركن يمانى، و جز آن زاويه‌اى ديده نمى‌شد».
ازرقى به‌سند خود از على بن‌ابى‌طالب عليه السلام ، دربارۀ دگرگونيهاى كعبه پس از بناى نخستين آن به دست ابراهيم نقل مى‌كند كه: «... پس از ويرانى كعبه، عَمالقه آن‌را ساختند. بار ديگر ويران شد وقبيله‌اى ازجرهم آن را بنا كردند، باز هم بناى آن فرو ريخت و سرانجام قريش آن را بازسازى نمودند».
حدود سال 600ميلادى، هنگامى‌كه در كعبه چوب مى‌سوزاندند تاآن را خوشبو كنند، آتشى زبانه كشيد وپردۀ كعبه را دركام‌خود فروبرد. مدّتى بعد نيز بارانهاى شديدى باريد و سيل به درون كعبه راه يافت و ديوارهاى آن را