62كردم. و تا آن زمان شب‌ها مسجد را به شاخه‌ها و برگ نخل روشن مى‌كردند.
رسول‌خدا صلى الله عليه و آله پرسيد: چه كسى در مسجد ما چراغ افروخت؟ تميم گفت: اين غلام من. پرسيد: نامش چيست؟ گفت: فتح. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود از اين پس نامش سراج است. آرى، رسول خدا صلى الله عليه و آله مرا سراج ناميد.» 1 بدين گونه مسجد با چراغ‌هاى روغنى روشن شد.
بعضى گويند كه عمر بن خطاب به شمار چراغ‌ها افزود و اين كار بر حسب نياز بود.
برخى از نمازگزاران، كه در آخر مسجد بودند، خواستند كه چراغ‌هاى بيشترى روشن گردد.
بعضى از مورخان قرار دادن چراغ را در مسجد به عمر نسبت مى دهند، هنگامى كه نماز تراويح را به جماعت مى‌خواندند. 2 براى خريدن روغن از زمان روشن شدن قنديل‌ها مالى اختصاص يافت.
ابن زَباله از يوسف بن مسلم روايت كند كه روغن چراغ را از شام مى‌آوردند تا اينكه در حكومت جعفر بن سليمان - آخر - بر مدينه، روغن را از بازار مدينه خريدند. چون داودبن عيسى به سال 198ه . بر مدينه امارت يافت، هزينۀ روغن چراغ را از بيت المال مسلمانان داد. 3 او براى كسى كه اين كار را بر عهده داشت در هر ماه سه دينار مقرر نمود كه از بيت المال مسلمانان پرداخت مى‌شد. همچنين قنديل‌هاى شكسته را نيز تعمير مى‌كردند. 4 اين امر تا قرن هفتم هجرى ادامه داشت، از آن زمان روغن مخصوص مسجد نبوى