43كه فرود مى‌آمد: «سبحان اللّٰه» مى‌گفت. 1
حذيفة بن منصور گويد: همراه با امام صادق - ع - به طرف مكه حركت كرديم. پس از نماز حضرت فرمود:
«اللهم خلّ سبيلنا و أحسن تيسيرنا و أحسن‌عافيتنا» و هرگاه از بلندى بالا مى‌رفت مى‌فرمود: «اللهم لك الشرف على كلّ شرف.» 2
در بين راه، برخى مناطق، همچون گردنه‌هاى صعب‌العبور و راه‌هاى پر پيچ و خم، خطرناك و ترس‌آفرين‌اند. امام صادق - ع - فرمود: «اگر به جايى رسيدى كه ترسانى، اين آيه را بخوان:
«رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطٰاناً نَصِيراً»؛ 3 «اى پروردگار من، مرا به راستى و نيكويى داخل كن و به راستى و نيكويى بيرون بر و مرا از جانب خود پيروزى و يارى عنايت فرما.»
روزى برخى كسانِ رسول خدا - ص - نزد آن حضرت آمده، اظهار داشتند ما به قصد تجارت عازم شام هستيم به ما بياموز كه چه بگوييم. پيامبر فرمود: «آنگاه كه مسافر در بين راه به منزلى فرود آمد، نماز عشا را خوانده و به هنگام خوابيدن، تسبيحات حضرت فاطمه - سلام اللّٰه عليها - را بگويد و سپس
آيةالكرسى را بخواند. پس همانا تا به صبح از هر بلايى مصون خواهد ماند.» 4