42مخصوص خداوندى است كه ما را به اسلام هدايت كرد، و به ما قرآن را آموخت، و با فرستادن [ رسولش] محمد بن عبداللّٰه - ص - بر ما منت نهاد، منزه است خداوندى كه [ اين وسيله] را براى ما رام ساخت وگرنه ما را توان آن نبود.»
على بن ابيطالب - ع - فرمود: هر كس بر مركب سوار شد، نعمت‌هايى را كه خداوند به او داده به ياد آورد و آيۀ: «سُبْحٰانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنٰا هٰذٰا وَ مٰا كُنّٰا لَهُ مُقْرِنِينَ ...» را بخواند و بگويد: «استغفر اللّٰه الذى لا اله الّا هو الحىّ القيوم و أتوب اليه، اللّهم اغفر لى ذنوبى، انه لا يغفر الذنوب الّا أنت.» مولاى بخشنده و كريم گويد: «اى فرشتگان من، بندۀ من مى‌داند كه گناهان را جز من كسى نمى‌بخشد. شما شاهد باشيد كه من گناهان او را آمرزيدم.» 1
16 - دعا و ذكر در حال حركت
پيمودن راه‌هاى زمين و آسمان، همراه با فراز و نشيب و اوج و فرود است. اتومبيل به مناطق كوهستانى كه مى‌رسد، جاده‌هاى پر پيچ و خم كوهستان را طى كرده بالا مى‌رود و پس از رسيدن به قلّه، سرازير مى‌شود.
هواپيما نيز از فرودگاه برمى‌خيزد، اوج مى‌گيرد و با رسيدن به مقصد فاصلۀ خود را با زمين كم نموده، در فرودگاه بر زمين مى‌نشيند. زائر در تمامى اين مراحل سزاوار است ياد خدا را زير لب زمزمه كند.
رسول خدا - ص - آنگاه كه در مسيرى بالا مى‌رفت «اللّٰه اكبر» و زمانى