23دست داده‌اند در حسرت و اندوه عميقى فرو مى‌روند، عمرى در آرزوى زيارت خانۀ خدا و مرقد رسول اكرم - ص - و ائمۀ بقيع بسر برده، و هر روز وهر شب از خدا مى‌خواسته كه: «اللّهمّ ارزقنى حج بيتك الحرام فى عامى هذا و فى كلّ عام ... و زيارة قبر نبيّك و زيارة قبور الأئمة ...» و حال كه دعاى او به اجابت رسيده، بجاى بهره‌برى از اين سفر الهى، چند روزى را در كوچه و بازارهاى مكه و مدينه پرسه زده و بر سر سفرۀ آماده نشسته و ديگران از او پذيرايى كردند، و اينك با كوله‌بارى سنگين به خانه و كاشانه‌اش بازگشته و مردم به استقبالش آمده‌اند.
خاطرات سفر را جويا مى‌شوند و او حرفى براى گفتن ندارد! و اين خود زيانى است بزرگ كه غمى فراموش ناشدنى را بدنبال خواهد داشت.
با توجه به آنچه بيان شد، چه نيكو است كه قبل از سفر از خواب غفلت بيدار شده، با معرفت به زيارت خانۀ خدا و پيامبر - ص - و ائمۀ معصومين - عليهم‌السلام - برويم تا هنگام مراجعت علاوه بر دستيابى به درياى بيكران رحمت و مغفرت الهى، در روح و جانمان تحوّلى بزرگ رخ دهد و تمام وجودمان رنگ الهى به خود گيرد.
اينك توجّه زائران عزيز و گرامى را به نكاتى چند، كه از زبان پيشوايان معصوم - عليهم‌السلام - به ما رسيده است، جلب مى‌نمايم:
1 - هدفدارى در مسافرت
سير و سياحت با انگيزۀ صحيح و عقلايى، در قرآن كريم مورد تأييد و تشويق قرار گرفته و از مؤمنان خواسته شده كه با مسافرت نمودن به گوشه و كنار جهان، در سرنوشت ملّتهاى گذشته بيانديشند و عبرت گيرند؛