17
ارزش هدايت ديگران
هدايت ديگران و بازداشتن آنان از انحراف، يكى از بزرگ‌ترين وظايف انسان است. برخى مى‌پندارند اين مهم را تنها يك دانشمند يا عالم دينى بايد انجام دهد، در حالى كه چنين نيست و همه اعضاى جامعه اسلامى بايد براى انجام آن بكوشند. چه بسا با يك رفتار سنجيده يا سخن منطقى، آينده روشنى براى يك فرد يا خانواده و در نتيجه، جامعه رقم بخورد. همه روزه، حوادث گوناگونى رخ مى‌دهد كه اگر افراد در آن مسئله پا در ميانى كنند، ممكن است به راه‌هاى تاريك كشيده نشود. بسيار اتفاق مى‌افتد كه پس از رخ دادن حادثه‌اى، انسان خود را ملامت مى‌كند كه چرا در راه صلح و سازش و هدايت ديگران گامى برنداشته است. پيامبر بزرگوار اسلام دراين‌باره مى‌فرمايد:
لَاَنْ يَهْدِىَ اللّٰهُ عَلى يَدَيْكَ رَجُلاً خَيرٌ لَكَ مِمّٰا طَلَعَتْ عَلَيْه الشَّمْسُ وَ غَرَبَتْ. 1
اينكه خداوند به دست تو، شخصى را هدايت كند، از همه چيزهايى كه خورشيد بر آن طلوع و غروب مى‌كند، براى تو بهتر است.
استبداد رأى
استبداد رأى، نشانه خودخواهى و يكى از صفات ناپسند اخلاقى است. دارنده اين صفت، انتظار دارد كه ديگران حتماً سخن او را بپذيرند و بى‌چون و چرا اجرا كنند. اين‌گونه افراد به دليل انتظار پوچ و بى‌اساس خود، بيشتر با ناكامى روبه‌رو مى‌شوند و مردم به آنان، پاسخ مثبت نمى‌دهند. به‌طور كلى، نفس سليم انسانى در برابر زورگويى‌ها، واكنش منفى نشان مى‌دهد و هرگز زير بار