31اينجاست كه بايد بگوييم: اى خداى بخشنده ! تو وعده كرده‌اى كه ما هر جا و هر وقت توبه كنيم، مى‌پذيرى؛ پس حتماً امتياز توبه در اين مكان اين است كه بگوييم: خداوندا! اين بخشودگى را تا پايان عمر بر ما مستدام بدار و بر اين بقا، امضا بده.

هنگام حركت به مدينه، كه آغاز عملى اين آيه است، بگوييم: اى رسول گرامى! ما تا چندى كه در ايران بوديم، بخشى از بخشوده شدن ما ناقص بود و آن به خاطر فقدان وجود شما در ميان ما بود و اكنون ما از ايران به قصد تطهير و پالايش خود از كراهت‌ها قصد مدينه كرده‌ايم و در اين سفر، در حال استغفار بوده‌ايم «فَاسْتَغْفَرُوا اللّٰهَ » و حالا آمده‌ايم تا تو، اى پيامبر خدا، براى ما نزد خدا طلب مغفرت كنى؛ زيرا در اين‌صورت خداوند وعده داده است كه حتماً ما را ببخشد؛ واسطه شدن شما، غفران را براى ما تحكيم مى‌بخشد (معلوم مى‌شود شفاعت زمانى است كه گناهكار پيش تر توبه كرده باشد).

سه چيز موجب آمرزش انسان است

يكى «توبه» و ديگرى «حسنات»است كه فرمود «إِنَّ الْحَسَنٰاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئٰاتِ » ¹ ، و سوم «ترك كردن كبيره‌ها»؛

«إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبٰائِرَ مٰا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئٰاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَرِيماً» ؛ ²«و اگر از گناهان بزرگى كه از آن نهى شده‌ايد دورى