13با توجه به اهميت دينى و معنوى حجاز براى مسلمانان، رقابت ميان دو دولت عباسى - فاطمى بالا گرفت و هدف هر كدام آن بود كه افتخار ادارۀ مقدّسات اسلامى را از آن خود كنند، هرچند اين كار هزينه مالى گزافى در بر داشت و آنان ناگزير از تأمين آن بودند. هر كدام از دو دولت عباسى و فاطمى، تمايل بسيارى براى حاكميت بر حجاز داشتند و بر آن بودند كه نامشان در منابر مكه برده شود، چرا كه آمدن نامشان در خطبه، بيانگر سيادت دينى و سياسى وى به عنوان پيشواى امت اسلامى بود و اهميت دينى بسيار داشت. در آن زمان، چنين شهرت يافته بود كه امير المؤمنين حقيقى كسى است كه مالك حرمين شريفين در مكه مدينه بوده و نامش بر منابر آن دو شهر برده شود، ¹ چرا كه آنجا قبله‌گاه و كانون توجه همه مسلمانان بود. به علاوه، حاكميت بر حجاز براى فاطميان از اين لحاظ اهميت داشت كه مدينه، محل مرقد فاطمۀ زهرا عليها السلام بود كه آنان نامشان را از ايشان گرفته بودند. ² وظيفۀ اميرالمؤمنين آن بود كه مقدّسات اسلامى را اداره كرده و هزينه مالى گزاف آن را بپردازد. شاهد اين مدعا پول‌هاى هنگفتى بود كه سالانه همراه هدايا و بخشش‌ها و خلعت‌ها، از سوى حكومت مركزى براى حكّام و اهالى حجاز به آن منطقه فرستاده مى‌شد، به طورى كه وقتى ارسال اين پول قطع مى‌شد، سيادت آنان دچار مخاطره