67و با بركاتى كه به دليل حضور كعبه بر آن سرزمين نازل مى‌شود، جايگاه و اهميت آن تثبيت مى‌شود. اين دوران، دوران تمرين و آماده شدن بشريّت براى شنيدن پيام الهى، از خاتم پيامبران(ص) است. دوران احساس نياز انسان به مكانى براى روى آوردن و تثبيت اين نياز است. پس از آن، دوران كوتاهِ نبوّت نبىّ مكرّم اسلام(ص)، دورۀ تثبيت كعبه به عنوان قبله و مركز توحيد و يگانه‌پرستى و دوران معرّفى مناسك حجّ ابراهيمى(ع) و پيرايش آن از همۀ آلودگيها و پيرايه‌ها و خرافه‌ها و بتها است. در اين دوران، كعبه و محدودۀ آن، از جمله صفا و مروه، از لوث وجود بتها تطهير مى‌شوند.
البتّه حفاظت حرم از نفوذ تفكّر و مظاهر و جلوه‌هاى بت‌پرستى، وظيفه و تكليفى سنگين براى مسلمين و حقّ مسلّم كعبه و پيامبر خدا(ص) بر آنان است. توجّه كنيم كه اين مورد، علاوه بر پيشگيرى از وجود اصنام، مقابله با نفوذ بتها و نشانه‌هاى بت‌پرستىِ هر دوران و نشانه‌هاى آنها را نيز شامل مى‌شود. از اين رو هشيارى مسلمانان در اين قلمرو نيز ضرورى است. يكى از نشانه‌هاى بت و بت‌پرستىِ دوران معاصر، خودخواهى و انانيّتى است كه صاحبان «زر» و «زور» در دنياى معاصر براى خود قايل هستند، و انسانها را به دين خود (پرستش زر و زور خود) مى‌خوانند. كه نمونۀ بارز آن نظام سرمايه‌دارى جهانى است، كه متأسّفانه، نشانه‌هاى آن با حيله‌هاى گوناگون، خود را تا كنار محوّطۀ مسجدالحرام نيز رسانده‌اند. 1