66هدايت انسانها ايفاى نقش مى‌كند.
به اين ترتيب، كعبۀ شريف، يكى از نقاط اتّكاى بشريّت براى هدايت و راهيابى است. هدايتى كه كلام الهى به آن صراحت دارد. براى شكل‌گيرى اين نقش و تأثير آن بر حيات انسانها، چند دورۀ اصلى قابل شناسايى است. دوران اوّل كه از زمان حضرت ابراهيم(ع) و با تجديد بناى كعبه، آغاز و به بعثت پيامبر اكرم(ص) ختم مى‌شود. در اين دوران كه پيامبرانى مبعوث مى‌شوند، زمان مناسب براى معرّفى و جهانگير شدن نام كعبه و شناساندن آن به جهانيان است. در اين دوران، البتّه، مناسك حجّ نيز كه از زمان ابراهيم(ع) باقى مانده است، در عين حالى كه دچار تحريفات و خرافه‌هايى شده، كماكان ادامه مى‌يابد. در اين دوران، آدميان با دو موضوع اساسى آشنا مى‌شوند: اوّل با كعبه و اهمّيت وجايگاه و مقام آن و ديگرى با مناسك مربوط به آن به صورت اصولى. در اين دوران با وقايعى همچون هلاكت ابرهه و لشگريانش كه به قصد تخريب كعبه به مكّه هجوم آورده بودند، با تولّد حضرت مولى الموحّدين(ع) در خانه، با احياى زمزم توسّط حضرت عبدالمطّلب،