48به اين ترتيب، ميقات يعنى وحدت مكان و زمان.
امّا ميقات در حجّ چيست؟ ميقات زمان خاصّى است كه در مكانهايى تعيين‌شده و مشخّص با نيّت حاجى و مُحرم شدن او متجلّى مى‌شود و ظهور مى‌يابد. ميقات «مكانى« است كه در «زمانِ» ارادۀ ورود به «حرم» بايد در آن احرام بست، تا حرمت «حرم» كه حريم كعبه و مسجدالحرام است، و حرمت مناسك كه به زمانى خاص ختم مى‌شود، محفوظ بماند. در ميقات بايد احرام بست تا صلاحيّت و اهليّتِ جسم انسان براى ورود به حريم حرم، و صلاحيّت و اهليّت «روح» او براى ورود به جرگۀ بندگان حضرت حقّ، احراز و تحصيل شود.
و چرا، «زمان» نام «مكان» گرفته، و يا چرا «مكان» به «زمان» اطلاق شده است؟ شايد اين نكته تأكيدى باشد بر وحدت همۀ موجودات، وحدت هستى و وحدت همۀ اعمالِ حجّ. يا شايد به معناى برداشته شدن قيود زمان و مكان از لحظۀ اتّصال، يا آغاز «زمان» (يا طول) حجّ، از «مكانِ» مُحرم شدن است از «ميقات». لحظۀ پيوستن انسان (فرد) به انسانيّت (امّت) و حركت جمعى به سمت نقطۀ عروج، به سمت كعبه. حجّ مرور تاريخ بشريّت، و يادآورى و تذكّر همۀ انبياء: از آدم تا نوح، ابراهيم، عيسى، موسى و تا خاتم‌النّبييّن است.
در ميقات، حاجى، در ظاهر و در باطن خود تحوّلاتى را پديد مى‌آورد، و يا به عبارتى اين تحوّلات به وجود مى‌آيند. اوّلين تحوّل، به كنار نهادن هويّت فردى خويش و مستحيل كردن آن در هويّت جمعى و الهىِ امّت اسلامى است. او همۀ نشانه‌هاى دنيوى و تشخّص فردى را به كنارى مى‌نهد و از خود دور مى‌كند و خويش را به مثابۀ عضوى از يك