31( او شما را به دين خود سرافراز كرده و در مقام تكليف بر شما مشقّت و رنج ننهاده - و اين آيين اسلام - مانند آيين پدر شما ابراهيم خليل است). ¹ همين كلام زيبا و متين، القاى شادى و سرور بهجتى وصف‌ناشدنى را به قلب انسان در پى دارد، كه خود را فرزند معنوى ابراهيم(ع) مى‌بيند. و خود را مشمول همۀ دعاهاى ابراهيم مى‌يابد كه براى او امنيّت و رزق و از همه بالاتر مصون بودن خود و فرزندانش از بت‌پرستى را از حضرت احديّت مسئلت نموده است. ² اين شادى در عين حال كه وظيفه‌اى سنگين را به عهدۀ انسان مى‌نهد، كه بايد خلف صالح پدر معنوى خويش، و فرمانبردار خداوند و موحّد و دشمن بتها باشد، و چون او همه چيزش براى خدا باشد: قُلْ إِنَّنِي هَدٰانِي رَبِّي إِلىٰ صِرٰاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِيناً قِيَماً مِلَّةَ إِبْرٰاهِيمَ حَنِيفاً وَ مٰا كٰانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ قُلْ إِنَّ صَلاٰتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيٰايَ وَ مَمٰاتِي لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ ؛ «بگو محقّقاً مرا خدا به راه راست هدايت كرده است به دين استوار و آيين پاك ابراهيم كه وجودش از لوث شرك و عقايد باطل مشركين منزّه بود. بگو همانا نماز و طاعت و كلّيۀ اعمال من و حيات و ممات من همه براى خداست كه پروردگار جهان‌هاست.» ³

تجديدبناى خانه

پيشتر گفتيم كه، در طوفان نوح(ع)، اگر چه ظاهراً خانۀ كعبه ويران شد، امّا بنيان آن همچنان استوار و پابرجا و از چشم آدميان مخفى بود. با