1012 -ترك لذّات دنيوى: يكى از اصلى‌ترين جاذبه‌هاى زندگى طبيعى كه انسان را از حيات معقول و معنويات الهى باز مى‌دارد و زمينه‌ساز غفلت مى‌گردد، لذّات مادّى و جسمانى و دنيايى و به ويژه تمركز بيش از حدِّ نياز و غيرمتعادل بر آنها مى‌باشد. گروهى از محرّمات احرام، انسان را به ترك لذّات (حلال) دنيوى و مادّى تكليف مى‌كنند. مهمترين آنها كه عموماّ مربوط به جاذبه‌هايى براى جنس مخالف هستند عبارتند از:
* احتراز از بوى خوش، و نه‌تنها احتراز از بوى خوش، كه گرفتن مشام از بوى نامطبوع نيز مجاز نيست و بايد از آن احتراز كرد.
* آرايش نكردن
* ترك همسرگيرى و عدم مشاركت در همسرگيرىِ ديگران
3- ايجاد امنيّت: ايجاد امنيّت براى ديگران، در حقيقت همراهى و هماهنگى با تشريعى است كه مكّه و پيرامون آن را در اجابت دعاى ابراهيمع، مكان امن قرار داده است و اين امنيّت، نه تنها براى انسان كه براى ساير موجودات نيز بايد تأمين شود. به اين ترتيب، امنيّت در سه مرتبه و براى انسان و حيوان و طبيعت قابل شناسايى است.
* ترك بدزبانى و جدال و فخرفروشى
* ترك سلاح
* تأمين امنيّت براى ديگران
* تأمين امنيّت براى حيوانات
* تأمين امنيّت براى طبيعت
علامه طباطبايى; در شرح قواى سه‌گانۀ انسان (قواى غضبيّه،