24مى‌گويد: «غنيمت، اشيايى است كه با جنگ و نبرد،از اموال جنگجويان و كفّار گرفته مى شود و اين گونه اموال هديۀ الهىِ مسلمانان، تلقّى مى شوند.»
فَىءْ: به اشيايى مى‌گويند كه بدون جنگ و نبرد (از دشمن) گرفته مى شود و ويژۀ نبىّ اكرم (ص) و پس از او ويژۀ امام(ع) خواهد بود. 1
ثعلبى مى‌گويد: «فَىءْ، غنايم ارزشمندى است كه از اموال كافران خود به خود و بدون جنگ و نبرد و بدون رنج و زحمت به پيامبر (ص) بر مى‌گردد، نظير اموال صلح و جزيه و خراج و مالياتى كه از بازرگانانِ كافر به هنگام ورود به سرزمين اسلامى گرفته مى شود و مواردى كه مشركان پا به فرار بگذارند و اموال خود را به جاى نهند و يا يك تن از آنان در سرزمين اسلامى از دنيا برود و از وارثى برخوردار نباشد.»
سپس مى‌افزايد: «دانشمندان، در خصوص معناى غنيمت و فَىءْ، ديدگاه‌هاى گوناگونى دارند و گروهى بين اين دو (غنيمت و فىء) تفاوت قائل شده اند.»
حسن بن صالح مى‌گويد: «از عطاء بن سائب در مورد فَىءْ و غنيمت پرسيدم. وى در پاسخ گفت: هرگاه مسلمانان بر مشركان در سرزمين آن‌ها پيروز گردند و آن