22 «إنّ سبحانه جعل الطاعة غنيمة الأكياس عند تفريط العجزة؛ ¹خداى سبحان، طاعت خود را آن‌گاه كه ناتوان‌ها از آن كوتاهى مى كنند، غنيمتِ زيركان قرار داده است.»

در حديث ديگرى آمده است: «روزه گرفتن در زمستان، غنيمتِ سرد، تلقّى مى‌شود.» ² افزون بر اين، روايات بى‌شمار ديگرى در اين خصوص وارد شده است.

بر اين اساس، واژۀ «غُنم» در لغت، مطلقِ دست‌يابى به چيزى را مى گويند و قيد «بدون رنج و زحمت» را كه برخى اضافه كرده اند، با موارد استعمال ياد شده و ديگر موارد، ناسازگار است.

در مورد فرمودۀ خداى عزّ و جل: وَ اعْلَمُوا أَنَّمٰا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلّٰهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبىٰ وَ الْيَتٰامىٰ وَ الْمَسٰاكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللّٰهِ وَ مٰا أَنْزَلْنٰا... ³ واژۀ «غنيمت» در اين آيۀ كريمه بر هر نوع غنيمتى اطلاق مى‌گردد، از جمله غنايمى كه با رنج و زحمت، در جنگ به دست مى آيد.