19

غنيمت

واژه‌شناسان و فقها در خصوص معناى غنيمت، ديدگاه‌هاى متفاوتى دارند:

لغت‌شناسان قائل‌اند: واژۀ «غُنْم» يعنى: دست يابى به چيزى، بدون رنج و زحمت. و «غَنَم الشىء» يعنى: بدان چيز دست يافت و «إغتنام» يعنى: غنيمت شمردن فرصت. و «غََنم الشىء عُنماً» يعنى: بدون رنج و زحمت بدان چيز دست يافت و بدون عوض، آن را به دست آورد.

راغب اصفهانى: «غُنم» را به معناى رسيدن و دست‌يابى به چيزى دانسته و مى‌افزايد: اين واژه،سپس در مورد هر چيزى كه بدان دست يافته شود، استعمال گشته است. ¹

ابن قتيبه گفته است: «والغُنم فى اللّغة»، به سود و مازادِ درآمد مى‌گويند. در رَهْن نيز از همين ماده استفاده شده، آن جا كه گفته‌اند: «له غُنمه و عليه غُرمه» يعنى: سود و بهره اش از آنِ رهن كننده و زيان و خسارت آن نيز به عهدۀ وى خواهد بود.» ²