28
العَطاء الّا جوداً و كَرَماً» بخشى از آن، ناظر به همين معناست. يك وقت در دعا مى‌گوييم: «خدا هر چه ببخشد از مخزنش كم نمى‌شود»؛ اين معناى روشنى دارد. گاهى مى‌گوييم: «هر چه ببخشد جودش بيشتر مى‌شود»، اين كه هر چه ببخشد جودش بيشتر مى‌شود، براى آن است كه هر چه ببخشد، ظرفيت، شرح صدر، درخواست و سؤال سالك زيادتر مى‌گردد. وقتى درخواست بيشتر شد، عطاى بيشترى نصيب او خواهد شد. وقتى عطا بيشتر بود باز درخواست بهتر و بيشتر ايجاد مى‌شود، در برابر درخواست بهتر و بيشتر، عطاى افزونترى نصيب صالح سالك مى‌گردد. بنابراين، نه تنها با بخشش، از مخزن خدا كم نمى‌شود، بلكه بر آن افزوده مى‌گردد.
چون مخزن الهى با ارادۀ حق تأمين مى‌شود و ارادات الهى لايتناهى و پايان ناپذير است.
بنابراين در مرحله‌اى از ضيافت، در ماه مبارك رمضان به ما دستور داده‌اند كه: زيارت حرمين و اعتاب مقدسه را مسألت و درخواست كنيم.
از آنجا كه ولايت از اركان حج است در دعاها همراه با حج و در كنار هم ياد شده‌اند. هم سخن از زيارت «بيت‌اللّٰه» است، هم «حرم مطهّر رسول‌اللّٰه و ائمۀ معصومين - عليهم‌السلام -» در فرازى از دعاى ابوحمزۀ ثمالى آمده است كه: «خدايا! مبادا جايم در مشاهد مشرّفه خالى باشد.!»
(وَ لاتُخْلِنى يا ربّ مِن تلك المشاهِدِ الشّريفة).
در مهمانى‌هاى عادى، بنابراين نيست كه مهماندار به مهمان بگويد:
«از من چه بخواه»، هر چه حاضر كردند مهمان مى‌پذيرد. مهمان تابع سفرۀ صاحبخانه است. ولى در اينجا صاحبخانه به مهمان مى‌گويد: «از من چه بخواه»، «هر چه بخواهى مى‌دهم»، «زيارت خانه‌ام را طلب كن»،