٢۶
حج ضيافت خداوند
آغاز ضيافت، ماه مبارك رمضان و پايانش ذيحجه است، كه پايان ماههاى حرام و حج مى‌باشد؛ حج ضيافت خداست و حاجيان ضيوف الرّحمانند. تعبير «ضيافت» كه در صوم و حج آمده، از روايات اسلامى گرفته شده است. در اسلام گاه سخن از «عبادت» است، گاه از «ضيافت».
عبادت را با بحثهاى فقهى و ظاهرى مى‌توان تحليل كرد. و ضيافت را با اسرار عبادتها.
يكى از برجسته‌ترين دعاهاى ماه مبارك رمضان، همان طلبِ حج است، آن هم حج مكرر. در دعاهاى شب و روز اين ايّام آمده است:
«وَ ارْزُقْنى حَجَّ بيتك الْحَرامِ فى عٰامىٖ هٰذا وَ فى كُلِّ عٰام».
«خدايا، زيارت خانه‌ات و انجام مراسم و مناسك حجّ را هر ساله نصيبم فرما».
اين دعا از دعاهاى برجستۀ ماه مبارك رمضان است كه در خودِ اين ماه، انسانِ صائم و روزه‌دار، ضيفُ الرَّحمان است. پس ضيافت دو مرحله دارد:
١ - مهماندار به مهمان مى‌گويد: چيزى طلب كن. ٢ - مهماندار آنچه را كه مهمان بخواهد به او عطا مى‌كند.
در ماه مبارك رمضان، مهماندار كه خداست به بندگان روزه‌دارش دستور مى‌دهد كه: «از من حج طلب كنيد». در مراسم و مناسك حج نيز سخن از ضيافت است، امّا نه از طلب، بلكه اينجا سخن از عطاست. در حج، نمى‌گويد: «از من بخواه» بلكه «خواسته‌ها را عطا مى‌كند». گرچه هر
