53كه نمازگزار بدان رو نموده است ¹ (نمازگزار رو به خدا دارد و نماز به جهت و سمت خدا است و از مقابل او نمى‌گذرد كه اگر كسى از آنجا گذشت قطع گردد).

نكتۀ قابل توجه اين است كه: جمله‌اى كه در رد اين فكر و بى‌پايه بودن آن آمده است از امامان متعدد، در اعصار مختلف، از راويان متعدد، در قالب يك جمله نقل شده است، و آن، جملۀ زير است:

«الّذى اصلّى له اقرب الىَّ من الذى مرّ قُدّامى». ²«آن كس كه براى او نماز مى‌گزارم به من نزديكتر از كسى است كه از مقابل من مى‌گذرد».

و اين حاكى از اين است كه امامان در مقابل آن انديشه ابتدايى كه فقهاى عامه مطرح مى‌كردند، موضع واحدى اتخاذ نموده‌اند، تا اين فكر را از جامعۀ مسلمان بزدايند.

آرى در برخى از روايات ما نيز وارد شده كه خوب و نيكو است كه نمازگزار حايل و مانع بين خود و عابرين قرار دهد، و شايسته است كه مانع از عبور از مقابل نماز شود، و فقهاى شيعه هم به اين معنا فتوا داده‌اند، ولى روايات اين را نوعى ادب و احترام براى نماز معرفى كرده‌اند، ³ نه از آن جهت كه ارتباط نمازگزار با خدا قطع مى‌شود! و آنچه در كتب حديث اهل سنت نقل شده كه پيامبر اسلام هنگام نماز در مقابل

خود حايل و مانعى (ولو عصا) قرار مى‌داد، در روايات شيعه هم آمده كه پيامبر چنين كارى انجام مى‌داده، ولى علت و حكمت آن قطع ارتباط