90اينها، گوشه‌اى از جنايات امويان است و پس از آنان بنى‌عباس نيز همين خطّ را ادامه دادند و براى سركوبى جناح بر حق اهل‌بيت و در انزوا قرار دادن آنان، جلوى هرگونه بيان حقّى را مى‌گرفتند و زبان آزادگان را مى‌بريدند و لب‌هاى حقگو را مى‌دوختند و حاميان اهل‌بيت و ائمه را يا منزوى مى‌ساختند يا به قتل مى‌رساندند يا تبعيد و حبس مى‌كردند.
«سيد حميرى»، شاعر اهل‌بيت، به‌خاطر شعرهايش، از سوى «سوّار»، قاضى بصره، به زندان افتاد. 1
«كميت»، شاعر انقلابى شيعه، به‌خاطر اشعار موضع‌دارش كه از حقّ ائمه دفاع مى‌كرد و فجايع امويان را افشا مى‌نمود، از سوى هشام بن عبدالملك به زندان افكنده شد. 2
«حجر بن عدى» و ياران انقلابى‌اش در زمان معاويه دستگير شده و به شهادت رسيدند و يكى از همرزمانش به‌نام «صيفى بن فسيل» به‌خاطر امتناع از دشنام دادن به اميرالمؤمنين(ع)، - كه خواستۀ معاويه بود - با غل و زنجير به زندان افتاد و پس از چندى به شهادت رسيد. 3
«عمرو بن زراره» از اهل كوفه، كه از مناديان و داعيان به حكومت حَقّۀ على(ع) بود، با گزارش وليد و در زمان عثمان به دمشق تبعيد شد. 4
در ايام حكومتِ «زياد» در كوفه، برادر و فرزندان و همسر «سعد بن سرح» كه از شيعيان على(ع) بود دستگير و زندانى شدند و اموالش گرفته و خانه‌اش خراب شد. 5
با اين وضع، چه بايد كرد؟ در اين عصر خفقان، ائمۀ شيعه چه مى‌توانند بكنند؟
جز آنكه با هر وسيله‌اى و با استفاده از هر مناسبتى و به شكل‌هاى گوناگون، در