43
«مَنْ زارنى بَعَدَ وفاتى كمن زارنى فى حياتى و وجبت لَه شفاعتى». 1
هركس مرا پس از وفاتم زيارت كند، همچون كسى است كه در حال حيات مرا زيارت كرده و شفاعت او بر من لازم است.
در سيرۀ حضرت‌زهرا(عليها السلام) آمده است كه هر هفته به زيارت شهداى احد مى‌رفت و هر روز قبر پيامبر خدا را زيارت مى‌كرد.
توصيۀ حضرت‌رسول به زيارت، آنقدر زياد است كه نمى‌توان كمترين شبهه‌اى در مشروعيت و جواز و استحباب آن داشت. مرحوم علامۀ امينى در الغدير، 2 مواردى از آنها را نقل كرده و اسناد آن را هم آورده است. به عنوانِ نمونه:
«مَن زار قبرى، وجَبت له شفاعتى» (از 41 نفر از راويان و حافظان اهل‌سنت نقل شده است).
«مَن زارنى بعد موتى فكأنما زارنى فى حياتى» (از 13 منبع اهل سنت).
«مَن حَجّ فزار قبرى بعد وفاتى، كان كمن زارنى فى حياتى» (از 25 منبع اهل‌سنت».
و با تعابير مختلف از منابع گوناگون نقل شده است. در منابع شيعى هم فراوان است، تنها به يك حديث بسنده مى‌كنيم:
«مَنْ زارنى، او زارَ احداً من ذُريّتى، زُرته يومَ القيامةِ فَانقذتُهُ مِنْ اهوالِها». 3
«هركس مرا يا يكى از فرزندان مرا زيارت كند، من هم روز قيامت او را ديدار مى‌كنم و از هول و هراس‌هاى آن روز نجاتش مى‌دهم».
وى در پاسخ به شبهه‌افكنى‌هاى پيروان عقايد ابن‌تيميه، از منابع فراوانى از اهل‌سنت نقل مى‌كند كه علماى آنان در طول قرون، از ديرباز يا عصر حاضر، بر اهتمام به زيارت حضرت‌رسول تأكيد داشته‌اند. 4