338پس در سختى قبر، هنگام مرگ، او را نگهدار، كه تو پناه خستگانِ روزگارانى...». 1
غرض، بيان فضائل على(ع) نيست، كه آن مقوله‌اى جدا، كه نه در اين مقاله مى‌گنجد و نه اين بحث، درصدد پرداختن به ارزش‌هاى والاى اميرالمؤمنين(ع) است. صرفاً اشاره‌اى است به برخى احساس‌ها و حالت‌ها كه بزرگان و حق‌شناسان و عارفان به مقام على(ع) در سخن و سرودۀ خويش بيان كرده‌اند و زيارت را با كيمياى «معرفت» گوهرى گران‌بها كرده‌اند.
وگرنه...:
اوصاف على به گفتگو ممكن نيست
در آغاز، از آداب ظاهرى و باطنى زيارت پيامبر و ائمه، فقط به نقل سخن شهيد اول در «دروس» اكتفا مى‌كنيم كه مرحوم علامۀ مجلسى نقل كرده است كه خلاصۀ آن چنين است: - قبل از ورود به زيارتگاه، غسل كردن و با طهارت بودن
- با لباس‌هاى پاكيزه و بوى خوش زيارت كردن،
- آرام قدم برداشتن و با خضوع و خشوع آمدن،
- بر درگاه حرم ايستادن و دعا خواندن و اجازۀ ورود خواستن و اگر رقّت قلب حاصل شد آنگاه وارد شدن،
- در برابر ضريح ايستادن و زيارتنامه خواندن،
- گونۀ راست و چپ صورت را بر ضريح نهادن و با تضرّع، از خدا حاجت خواستن،
- صاحب قبر را براى برآمدن حاجت و رفع نياز، شفيع قرار دادن،
- دو ركعت نماز زيارت خواندن و دعاهاى منقول را خواندن و تلاوت قرآن،
- حضور قلب داشتن در تمام مراحل زيارت، و نيز توبه و استغفار و صدقه دادن به نيازمندان و تكريم خادمين مزار... . 2