323و در ادامه، آروزى شهادت در ركابش به اين صورت بيان شده است:
«اگر دوران درخشان حكومت و فرمانروايى تو را درك كردم، در آن هنگام، من بندۀ گوش به فرمان تو، به امر و نهى تو فعاليت مى‌كنم و اميد شهادت در ركاب تو و كاميابى نزد تو را دارم». 1
در زيارت هر روزۀ آن حضرت آمده است:
«خديا! مرا از ياران و پيروان و مدافعان او قرار بده،
خدايا توفيق شهادت مشتاقانه در پيش روى او را به من ارزانى دار،
در صف و جمعى كه در قرآنت آنان را ستوده و گفته‌اى: صفى همچون بنيانى استوار...». 2
در زيارت آن حضرت در روز جمعه آمده است:
«مى‌خواهم كه خداوند مرا از يارى‌كنندگان تو بر ضدّ دشمنانت قرار دهد، و در زمرۀ هوادارانت، مرا از شهيدان در برابرت قرار دهد». 3
در دعاى عهد، مى‌خوانيم:
«خدايا، به هنگام ظهورش، مرا از قبر، برون آر، در حالى كه كفن پوشيده و شمشير آخته و نيزه برگرفته باشم و نداى آن دعوت‌گر در شهر و بيابان را «لبيك» گفته باشم». 4
در فرازى ديگر، عاشقانه و شهادت‌طلبانه، در زيارت آن موعود امت‌ها و ذخيرۀ الهى براى نجات بشريت، مى‌گوييم:
«اَللّ-هُمَّ كَما جَعَلْتَ قَلْبى بِذِكْرِهِ مَعْمُوراً فَاجْعَلْ سِلاحى بِنُصْرَتِهِ مَشْهُوراً، وَاِنْ حالَ بَيْنى وَبَيْنَ لِقائِهِ الْمَوْتُ - الَّذى جَعَلْتَهُ عَلى عِبادِكَ حَتْماً وَاَقْدَرْتَ بِهِ عَلى خَليقَتِكَ رَغْماً - فَابْعَثْنى عِنْدَ خُرُوجِهِ ظ-اهِراً مِنْ حُفْرَتى مُؤْتَزِراً