313«أَشهَدُ أَنَّكُمْ حُجَجُ الله... اكْتُبْ لى عِندَكَ ميثاقاً وَعَهْداً انِّى أَتَيْتُكَ مُجَدِّداً الميثاقَ، فَاشْهَدْ لى عِندَ رَبِّكَ...». ¹

پس از شهادت به اينكه ائمه، حجت‌هاى پروردگارند، خطاب به حسين(ع) مى‌گوييم: اين را براى من، پيش خودت به عنوان «ميثاق و عهد» بنويس، بنويس اين كه من به زيارت تو آمدم، در حال تجديد ميثاق، نزد پروردگارت گواه من باش!

در زيارت ديگرى براى امام حسين(ع)، زيارت را يك گواهى به حساب آورده و مى‌گويد:

«هذِهِ شَهَادَةٌ لى عِندَكَ الى يَوْمِ قَبْضِ رُوحى بِِحَضْرَتِك» ² و خواستار اين مى‌شود كه اين گواهى، تا روز مرگ و جان دادن، نزد آن حضرت به وديعت نهاده شود. جلوۀ روشن تر و عينى تر اين تجديد ميثاق از طريق زيارت،در زيارت هر روزۀ حضرت مهدى و دعاى عهد آن حضرت ديده مى شود. امام‌دوازدهم، پيشواى زنده، اما غايب ماست. در كتب زيارت، براى گفتگوى هر روزه با آن حضرت زيارتى نقل شده است كه در قسمتى از آن است:

«أَللّهُمَّ إِنِّى اجَدِّدُ لَهُ فِى هذا اليَومِ وَفِى كُلِّ يَومٍ عَهْداً وَعَقْداً وَبَيعَةً فِى رَقَبَتى».

خدايا من امروز، و همه روزه، با آن حضرت، عهد و پيمان و بيعتى را كه بر گردنم است، تجديد مى‌كنم.

در آخر همين زيارت، پس از اعلام آمادگى براى جهاد و شهادت در راه و ركابِ مهدى7 مى‌خوانيم:

«اللّهُمَّ هذِهِ بَيْعةٌ لَهُ فِى عُنقى إِلى يَوْمِ القِيامَةِ». ³

خدايا اين زيارت، بيعت آن امام بر گردن من است، تا دامنۀ رستاخيز.

پايدارى بر سر پيمان و استوارى در راه بيعت، ايمانى نيرومند مى‌خواهد، كه جز