260

آغاز حركت

مردم به راه افتادند. هنگام حركت زائران اربعين، پرچم‌هاى سبزرنگى به چشم مى‌خورد كه بر آنها، جملۀ نصرٌ مِنَ اللِه وَفتحٌ قريبٌ نقش بسته بود. اين كلام، رنگ و مفهوم سياسى داشت و رمز مبارزۀ تودۀ مردم با رژيم حاكم بود.

گروه تبليغى، پرچم سبز بزرگ ديگرى هم فراهم كرده بودند كه بر روى آن، اين جملات مى‌درخشيد: «بسم الله الرحمن الرحيم . يَدُ اللهِ فَوقَ ايديهِم . صدق الله العلىّ العظيم . نجف اشرف».

يك بار مأموران، در منطقۀ «خان النّص» ¹ حملۀ ناموفقى را به پرچم بزرگ ترتيب دادند. مردم هم با ديدن خصومت مأموران، بيشتر پيرامون عَلم بزرگ را گرم نگه مى‌داشتند. پرچم سفيد ديگرى در مراسم به چشم مى‌خورد كه گيراتر بود و چشم‌ها و دل‌ها را به سوى خود جلب مى‌كرد. با رنگ سرخ، بر آن نوشته بود: «شعار ما عشق حسين است . خون رگ‌هاى ما، فداى تو باد اى پدر شهيدان!» - «شعارُنا حُبُّ الحسين . نَفديكَ بِِدمائنا يا ابا الشهداء».

بالأخره... لحظۀ فراموش نشدنى و بزرگ و تاريخى فرا رسيد.

15 صفر سال 1397هجرى ساعت 11 صبح (مطابق با سال 1356شمسى)

سيل پرخروش مردم، به راه افتاد. گروه‌هاى فراوانى از طبقات گوناگون، همۀ ميدان‌ها و خيابان‌ها را پر كردند و به راهپيمايان پيوستند. نيروهاى امنيتى كه شهر را در كنترل داشتند، تصميم به‌مقابله گرفتند. درگيرى‌هايى در چند نقطۀ‌شهر، بين‌مردم و كماندوهاى دولتى پديد آمد. تظاهركنندگان، پرچم‌هاى سبزرنگ كوچك را كه با جملۀ نَصْرٌ مِنَ اللّٰهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ مزيّن‌بود، برافراشتند. پيشاپيش‌پرچم‌ها و پرچمداران نيز، پرچم بزرگ سبزرنگ، با شعار يَدُ اللّٰهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ به چشم مى‌خورد.

امواجِ گستردۀ مردم، در شهر گردشى كردند و از مقابل استاندارى كه