17

فصل يكم:اسلام دين همگانى و هميشگى

هر انسانى بايد دينى الهى داشته باشد و دين الهى جز اسلام وجود ندارد؛ إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللّٰهِ الْإِسْلاٰمُ ¹؛ و دينى جز آن، پذيرفته نيست؛ وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلاٰمِ دِيناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ ². اسلام تنها دين جامعى است كه از طرف پروردگار عالم نازل شده و دربر دارندۀ همۀ كمالات انسانى است و بر همۀ اديان باطل چيره گشته و در گسترۀ زمين قابل اجرا و مورد استفاده است. بنابراين، بايد حاوى برنامه‌هايى باشد كه در طول تاريخ، مورد بهره‌بردارى قرار گيرد و در راستاى تعالى انسانيت ظهور كامل داشته باشد.

از بزرگ‌ترين و مهم‌ترين اوصاف اسلام، «كليّت» و «دوام» است. بدين معنا كه همۀ افراد انسان، از سياه و سپيد و سرخ و ديگر نژادها را در خود جاى مى‌دهد و همچنين تمام خط زمان، از گذشته و آينده، تا روز قيامت را در بر مى‌گيرد.

اسلام، كه امرى الهى و غالب بر زمان و حركت و مادّه و مصون از زوال است، همچون ديگر ممكنات علت تامه‌اى دارد. اين علت تامهْ از دو علت فاعلى و قابلىْ مؤلَّف است. علت قابلى اسلام، انسان است و انسان با فطرت خاصى كه بر آن سرشته شده، همواره انسان است و او را تغيير و تبديلى نيست؛ فِطْرَتَ اللّٰهِ الَّتِي فَطَرَ النّٰاسَ عَلَيْهٰا لاٰ تَبْدِيلَ