82در هر حال، در مورد تاريخ مسجد فضيخ كه در حقيقت مسجد شيعيان نخاوله است، گفته‌اند كه در اين محل جمعى از مسلمانان در اوايل ظهور اسلام، زمانى‌كه هنوز آيۀ حرمت شرب خمر نازل نشده بود، به باده گسارى مشغول بودند و در اثر زياده روى و مستى، به جان هم افتادند. در همين زمان آيۀ حرمت خمر نازل شد و چون خبر حرمت شراب مسكر به آنان رسيد، توبه كرده و خمره‌هاى شراب شكستند و آن محل را به مسجد تبديل كردند و چون فضيخ در لفظ عرب به معناى شرابى است كه از خرما مى‌گيرند، اين مسجد را مسجد فضيخ ناميدند.
بر بالاى درِ مسجد، كتيبۀ كوچكى نصب است كه بر روى آن «مسجد فضيخ» نگاشته شده و نامى از ردّ الشمس نيست. البته ردّ مسجد ردالشمس را دكتر شهيدى ظاهراً پى‌گيرى كرده و ويرانه‌اى از آن را در شارع قربان در جنوب شرقى مسجدالنَّبى صلى الله عليه و آله يافته است.
در حكمت نصب نام ردالشمس بر مسجد مذكور نيز داستانى نقل مى‌كنند از روزى كه پيغمبر صلى الله عليه و آله سر بر دامن على عليه السلام داشت و خواب بود. خواب پيغمبر صلى الله عليه و آله به طولانى شد؛ آنچنان كه آفتاب رفت و وقت نماز عصر طى شد و على عليه السلام به احترام پيغمبر صلى الله عليه و آله برنخاست و نماز عصر وى به تعويق افتاد!
رسول‌اللّٰه چون برخاست و اينچنين ديد، رو به درگاه خدا نموده عرض كرد: «پروردگارا! او در طاعت تو و پيامبرت بود. پس آفتاب را بر او بگردان و خدا نيز دعاى پيغمبر را مستجاب ساخت و