32ذليل ترحّم نمود. الَم و وَرَم تا در مدينه بودم، تمام شد و حركت بى ادبانۀ اين بندۀ ذليل در آن آستان همايون، به مغفرت مقرون گرديد.»
در سفرنامۀ حسام السلطنه، كه در سال 1297 قمرى؛ يعنى حدود يكصد و بيست سال پيش نگاشته شده، چنين آمده است:
«بدان كه قبرستان بقيع نسبت به حرم شريف، در مشرق مايل به جنوب است و بقاعى كه در قبرستان مزبور است، اول بقعۀ ائمۀ چهارگانه است كه امام حسن مجتبى و علىّ بن الحسين و امام محمد باقر و امام جعفر صادق عليهم السلام است.
در وسط بقعۀ مباركۀ ضريح صندوق بزرگى است كه دو صندوق در ميان آن است؛ يكى صندوقى است كه قبور ائمه در ميان آن باشد و ديگرى صندوقى است كه قبر عباس، عموى پيغمبر صلى الله عليه و آله در ميان آن است. ميان صندوق ضريح، قريب نيم ذراع فاصله است و طرف پايين ضريح، كه سمت پاى ائمۀ اربعه محسوب مى‌شود، شبكه است و اين بقعه را محمد على پاشاى مصرى، در سنۀ 1234 هجرى، به امر سلطان محمود خان تجديد عمارت كرده است و در طرف جنوب اين بقعه، ضريح صدّيقه طاهره عليها السلام است كه متصل به ديوار است. در اطراف ضريح نيز از فلز برنج، شباكى قرار داده‌اند كه ده دهنه دارد. سه دهنه آن از طرف يمين باز است