70از جانب حق به مقام «اصطفا» رسيد، به اين قطعه از كوه هبوط كرد. نام اين كوه به مناسبت مقام آدم، «صفا» ناميده شد و چون حوا كه مقام زينت و«مرأة» بودن داشت، به آن كوه ديگر هبوط كرد، نام آن كوه «مروه» گذاشته شد. 1چون ابراهيم هاجر و اسماعيل را در آن وادى لم يزرع در حول و حوش حرم و جايگاه خانه قرار داد و خود به شام بازگشت، كودك شيرخواره به تشنگى سختى مبتلا شد، هاجر كه در ميان زنان زمان نمونۀ ايمان و اخلاص و فداكارى و تسليم به حق بود، براى نجات طفل، نه تنها به خاطر مهرمادرى بلكه براى خدا، بر كوه صفا ايستاد و فرياد زد: آيا در اينجا انيس و مونس هست؟ چون جوابى نشنيد به كوه مروه رفت و به همان صورت داد خواهى نمود و بى‌جواب ماند. اين برنامه را هفت بار تكرار كرد، در اين وقت امين وحى در برابر او ظاهر شد و گفت:
كيستى؟
جواب داد:
مادرِ فرزند ابراهيم.
امين الهى به او گفت: