32مرحله از صفا و تجرّد در حدّى است كه آنچه را از عالم كمال الهى بخواهد بر او فرودآيد.

بدين جهت عبادات كه به منزلۀ نردبان ترقى و راه وصول به كمالات و مراتب عالى است، از جانب حضرت حق تشريع شده است.

پاره‌اى از عبادات، عبارت از انفاق مال و بخشيدن آن است كه باعث انقطاع انسان از آزمندى به دنياست؛ مانند زكات و خمس و صدقات. اين انقطاع همان علّت غايى تشريع انفاق است كه به اصطلاح دانشمندان غرض از تشريع ناميده مى‌شود، اگر چه بهره بردن پاره‌اى از مردم بر آن مترتّب است.

بعضى از آنها خوددارى و اجتناب از شهوات و لذات است؛ مانند روزه، و پاره‌اى از آنها به منظور پرداختن دل به ياد خداوند متعال و توجه به سوى او، توأم با حركات خاص گوناگون جسمى است؛ مانند نماز.

بايد دانست كه معرفت حاصله از فكر و نور خلقت يا معرفتى كه از به كار بردن قواعد منطقى حاصل مى‌گردد، در حصول آنچه گفته شد؛ از دوستى و انس با خداوند، كافى نيست و اگر به اينها توجه و انس به خداوند و دوستى او حاصل شود، سست بوده و پايدار نمى‌باشد.