1) . ارشاد السارى، ج7، ص482.

2) . روايت با مضمونى كه آورديم در منابع اهل سنت بسيار است و آنچه را از مسلم نقل كرديم، به گفتۀ ابن‌جوزى «متفق عليه» است (صفة الصفوة، ج1، ص177) ابوجعفر طحاوى نيز اين روايت را با طرق مختلفى گزارش كرده است و آنگاه گفته است: «عمر(رض) با الهام سخن مى‌گفت» و براى اين‌كه نمونه‌اى از «ملهَمات» وى را گزارش كند، از انس بن مالك روايت كرده است كه عمر بن الخطاب گفت، خداوند در مواردى براساس انديشۀ من آيه فرستاد ( \ آنچه از آن عالمان اهل سنت به موافقات عمر ياد كرده‌اند ) از جمله اين‌كه روزى به پيامبر گفتم بر زنان تو نيكان و بدان وارد مى‌شوند. شايسته است آنان را به پوشش امر كنى. پس از آن آيۀ «حجاب» نازل شد.... (مشكل الآثار، ج2، ص257) شگفتا از «دوستى خاله خرسه» آنان كه چنين مناقبى را براى عمر ساخته‌اند، چه انديشيده‌اند؟! به گفتۀ علامۀ امينى اگر اين‌گونه بافته‌ها «الهام الهى باشد» بايد فاتحۀ اسلام را خواند. شايسته بود عالمان اهل سنت از سَرِ خرد اين‌گونه سخن‌ها را بر عمر انكار مى‌كردند؛ سخنانى كه جايگاه نبوت را فرومى‌افكند و كرامت رسالت را مى‌شكند و بر رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله طعن وارد مى‌كند و... (الغدير، ج5، ص69 - 70)