52مى‌كنيم كه بار ديگر به اين سرزمين الهى مشرف شويم. و زمانى كه به ركن حجر نزديك مى‌شويم همه با هم يك صدا مى‌خوانيم:
«رَبَّنٰا آتِنٰا فِي الدُّنْيٰا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنٰا عَذٰابَ النّٰارِ» 1
و بار ديگر از خداوند متعال مى‌خواهيم كه در لحظۀ ظهور منجى عالم بشريت، حضرت مهدى تعجيل فرمايد. با مشاهدۀ حجرالاسود، صداى تكبيرمان به نشان تجديد عهد با ذات مقدس الهى برمى‌خيزد.
در زمان اندك دور هفتم نيز به پايان مى‌رسد و به سمت پشت مقام ابراهيم روانه مى‌شويم. و دو ركعت نماز عشق به جا مى‌آوريم، آب زمزم را به نيت شفا مى‌نوشيم.
اكنون زمانى فرا رسيده كه رازها و خواسته‌هايمان را به سمت عرش الهى روانه ساخته‌ايم و طواف وداع را به جا آورده‌ايم، اما توان دل كندن نداريم. عشق و امنيت و لطف الهى همچون ريسمانى دست و پاهايمان را بسته است و دل‌هايمان را به يغما برده، از چشمانمان اشكى خونين فرو مى‌چكد و دل‌هايمان طاقت دورى از او را ندارد، به هر كجا كه مى‌نگرم دوستانم را مى‌بينم كه به سجده در آمده‌اند و از فرط گريه شانه‌هايشان به حركت درآمده است. اكنون اى