10شگفت‌آور، اين فراز و نشيب‌هاى سحرانگيز و اين مناظر بهت‌آور مى‌بينم، از خود مى‌پرسم كه چگونه ممكن است در وراى اين عالم بى‌كران، به وجود قادرى مطلق كه پديدآورندۀ اين شكوه و عظمت است ايمان نياورم!؟
منطق، بارها و بارها اين مسير نورانى را مى‌پيمايد و بدون خستگى با كوله‌بارى پربارتر اين راه را از سر مى‌گيرد، و اين نور درخشان ايمان است كه هر لحظه در وجود من بيشتر و بيشتر هويدا مى‌شود. پس چرا دل‌هايمان را با نور ايمان به خدا صيقل ندهيم و با احساس حضور او خود را به وجود مقدّسش نزديك‌تر نسازيم.
و آخرين درسى كه بايد در اين وادى بياموزيم، شناسايى بهترين مسيرى است كه ما را سريع‌تر و جاودانه‌تر به بارگاه باعظمت و الهى يار برساند و جان و زندگى ما تا ابد در سايۀ لطف معبود از هر گونه گزند ايمن باشد.
گاه گاه در پهن دشت، به آسمان مى‌نگرم و با پديدار شدن هر اختر تابناك از ميان ظلمت شب، در ذهن من نيز هزاران هزار پرسش پديدار مى‌شود و لحظات همچون باران بهارى و به سرعت فرود آمدن قطره‌هاى شفاف باران به زمين، از پى هم مى‌گذرند.
تنها راه پاسخ به اندكى از سؤالات ذهن، مطالعه و جست و جو است، تا با فكرى هر چه پربارتر و سنجيده‌تر به عرصۀ اين سرزمين الهى پاگذاريم.