29دانشمندان از هر شهرى آهنگ محضر او مى‌نمودند و براى او و به نام او كتاب‌هايى تأليف مى‌كردند كه از آن جمله «الإيضاح» در نحو، «الحجة فى القراءات»، «الملكى» در طب، «التاجى» در تاريخ و جز آن‌ها است. 1
اين سخن «ابن اثير» گواه و مؤيد آن است كه عضدالدوله نسبت به همۀ اهل دانش - اعمّ از شيعه و سنى - محبت مى‌ورزيد و احترام و محبت او، به علماى شيعه محدود نبود. همين نكته ما را به سخنى كه قبلاً راجع به آل‌بويه ياد كرديم رهنمون ساخت مبنى‌بر اين‌كه آل‌بويه با مذهب اهل‌سنت در مقام معارضه و ضديّت بر نمى‌آمدند؛ بلكه علم را از هر مذهب و مكتبى مشمول تأييد و حمايت خود قرار مى‌دادند. آل‌بويه شيعيان رادر مشاهدِ مشرّفه اسكان دادند و مقررى‌هاى منظم و هزينه‌هايى براى آن‌ها تعيين نمودند و در عطا و بخشش نسبت به آن‌ها دستى گشاده داشتند؛ زيرا اين مشاهد، آنگاه كه از نظر زندگانى برخوردار از آسايش و رفاه مى‌شد مهاجران به سوى آن‌ها مى‌كوچيدند و اقامت در آن‌ها براى زائران امكان‌پذير و مطبوع مى‌گشت.