24روز را بزرگ بر شمرده و از آن تجليل به عمل آورند.
آل‌بويه اين روز را سخت گرامى مى‌داشتند و در تقديس و گرامى داشت آن آشكارا مى‌كوشيدند و كارهايى در اين روز صورت مى‌دادند كه در هيچ عيدى جز آن دست به چنان كارهايى نمى‌زدند، اظهار سرور و شادمانى مى‌كردند، جامه‌هاى فاخر در بر مى‌گرفتند و كوشش زيادى در اطعام و گستردن سفره‌هاى تشريفاتى به كار مى‌داشتند به‌طورى كه مطبوع‌ترين خوراك‌ها را براى مقيم و مسافر بر روى اين سفره‌ها آماده مى‌ساختند و در بخشش و انفاق دست‌ها را گشاده مى‌كردند؛ امثال اينگونه كارها كه ولاى و محبت آن‌ها نسبت به علىّ مرتضى عليه السلام و تجليل از چنين روزى آنان را به اين كار فرا مى‌خواند. ملوك و فرمانروايان شيعه، از آل‌بويه - در هر نقطه كه به سر مى‌بردند - پيروى كردند كه از آن جمله فاطميين مصر هستند. يكى از شواهد اين مطلب - كه شيعه در چنين روز؛ يعنى «غدير» اظهار شادمانى مى‌كردند و آن‌را به عنوان روز عيد قرار مى‌دادند گفتار ابن‌اثير دربارۀ حوادث سال 308ه .ق است. وى مى‌نويسد: «در اين سال مردم «باب البصرة» - كه محله‌اى در بغداد است - در روز بيست و ششم ذى‌حجه آذين بندى شكوهمندى بر پا كرده و شادمانى فراوانى نشان مى‌دهند؛ بدينسان در روز هيجدهم محرم دست به كار اعمالى مى‌گردند كه شيعيان در روز عاشورا