13
را به نور توجهشان به سوى خود روشن گردان تا ديده‌هاى قلب‌ها، پرده‌هاى نور را بدرد و به مخزن اصلى بزرگى و عظمت دست يابد...»
آرى، زيارتى كه همراه با معرفت و تحوّل نباشد، زيارت نيست و اگر زيارت تأثيرگذارى لازم را ندارد، دليلش را در فاصله گرفتن از اهداف زيارت بايد جستجو كرد.
اگر زائر به پيشوايان خود، تنها به ديدۀ حاجت دهنده بنگرد، طبيعى است كه نمى‌تواند به اهداف زيارت دست يابد.
بنابراين اگر بتوانيم فرهنگ زيارت را در ميان امت اسلامى حاكم كنيم و پيشوايان دين را، كه الگو و واسطۀ فيض الهى هستند، وسيله‌اى براى رهايى خود از دام گناه و معصيت و آشنايى با ارزش‌ها و فضايل اخلاقى و انسانى بدانيم، به‌خوبى تأثير زيارت را در جامعه خواهيم ديد و اين چشمۀ حيات بخشِ هميشه جارى، روح اميد و نشاط و ايمان را به جامعۀ دينى و اسلامى ما منتقل و حيات طيبّه را به همگان هديه خواهد داد.
آداب سفر و زيارت، آماده كردن زائر براى اين هدف بزرگ است.