28درخواست به تخيّلِ وجود قدرت و عزّت در يهود و نصارىٰ بوده است، قرآن ضمن نقل اين تصور واهى، آن را ابطال مى‌كند و مى‌فرمايد:

أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلّٰهِ جَمِيعاً ¹

«آيا سربلندى را نزد آنان مى‌جويند؟ (اين خيال خام است) چرا كه عزّت، همه از آنِ خداست.»

لازمۀ ديگرِ اين ارتباط آن است كه مسلمانان درصورت مأموريت براى جهاد و مبارزه با آنان، در راه مبارزه تساهل ورزند و خواستار مماشات و تحمل اعمال نارواى آنان شوند. به همين جهت است كه قرآن كريم، افرادى را كه تولّى كفار، يهوديان و مسيحيان را مى‌پذيرند، در زمرۀ آنان مى‌شمارد و مى‌فرمايد:

وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ؛ ² «و هركس از شما آنها را به دوستى گيرد، از آنان خواهد بود.»

إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ؛ ³ «در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود.»