25 أَوْلِيٰاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِمٰا جٰاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيّٰاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللّٰهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهٰاداً فِي سَبِيلِي وَ ابْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمٰا أَخْفَيْتُمْ وَ مٰا أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوٰاءَ السَّبِيلِ* إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدٰاءً وَ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ ¹.

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى مگيريد (به طورى) كه با آنها اظهار دوستى كنيد، درحالى‌كه قطعاً به آن حقيقت كه براى شما آمده، كافرند (و) پيامبر (خدا) و شما را (از مكّه) بيرون مى‌كنند كه (چرا) به خدا، پروردگارتان ايمان آورده‌ايد... اگر بر شما دست يابند دشمن شما باشند و بر شما به بدى دست و زبان بگشايند و آرزو دارند كه كافر شويد.»

در اين آيات، سرّ «لزوم احتياط و دورى جستن از دشمنان خدا و كفّار» تبيين شده است، از اينكه آنان به كمتر از دست شستن مؤمنان از اعتقادات خويش و گرويدن به