45همچنين از اسماعيل بن جابر نقل شده كه گويد:
در مكه خدمت امام صادق عليه السلام بودم، كه مردى از اهالى مدينه وارد شد.
حضرت از وى سؤال فرمود: چه كسى همراه تو بود؟
پاسخ داد: هيچكس همراه من نبود!
امام صادق عليه السلام فرمود: اگر همراهى مىداشتى من ادب تو را مىستودم، سپس فرمود: يكنفر شيطان است، دونفر نيز شيطانند و سه نفر همراه و چهارنفر رفيقاناند.
از مجموع اين روايات بهخوبى مىتوان فهميد كه پيشوايان دينى، مردم را از تنها سفر كردن منع و آنان را به مسافرت دستهجمعى ترغيب نمودهاند . بديهى است آن كس كه براساس ضرورت، گاهى مجبور مىشود تنها غذا بخورد يا در خانهاى تنها بخوابد و يا تنها سفر كند، هرگز مورد لعن قرار نمىگيرد. بلكه تنها كسانى كه مىتوانند و چنين نمىكنند مخاطبين روايتاند.
اگر نگاهى گذرا به مسافرت در گذشته داشته باشيم، بهخوبى مفهوم اين توصيهها را درك مىكنيم؛ زيرا درگذشته عوامل بسيارى؛ مانند بدى آب و هوا، نبود جادههاى مناسب، ناامنى در جادهها، نبود امكانات رفاهى و آب و غذا در طول مسير، نبود مركب مناسب