25

فصل دوم : غرض از تشريع عبادات

بدانكه مقصود اصلى از آفرينش انسان شناسايى خداوند متعال و رسيدن به دوستى او و مأنوس شدن به حضرت او است و رسيدن به اين مقام كه دوستى و انس با خداوند جل شأنه است، موقوف است بر صفاى نفس و تجرد آن؛ و هر اندازه كه صفاى نفس بيشتر و وارستگى آن شديدتر باشد، انس و علاقه آن نسبت به خداوند متعال افزونتر خواهد بود.

بديهى است كه صفاى نفس و تجرد آن منوط است به پيراستگى از شهوت‌هاى نفسانى و اجتناب از لذت‌هاى بدنى و آرزوهاى پست حيوانى و عدم تعلق به مال و منال فناپذير دنيوى، زيرا همۀ اين‌ها موانعى هستند كه انسان را از معارف الهى و نفحات ¹قدسى باز مى‌دارد، و هيچ چيز روح انسانى را از نزديك شدن به عالم قدس كه از آن نزول يافته مانع نمى‌شود، مگر آنچه به نام