17 «واذبح حنجرة الهوىٰ والطمع عند الذبيحة» ¹ اشارتى به همين معنا است.

در حج، آدمى بايد از همۀ علقه‌ها رها شود؛ زيرا در حجّ آدمى قصد و آهنگ خانۀ خدا مى‌كند؛ يعنى در واقع بايد از خانۀ خويش و از كالبد تن واز جسم خاكى مادّى به سوى ملكوت اعلى برود و به سوى خدا رجعت كند.

اگر معنى و مفهوم واقعى حج بخوبى درك شود، معناى اسلام درك شده است. بى‌جهت نبود كه امام على عليه السلام در آخرين ساعات عمر، در وصيّت خويش گفته بود. ²

«... اللَّهَ اللَّهَ فِي بَيْتِ رَبِّكُمْ لاٰ تُخَلُّوهُ مَا بَقِيتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِكَ لَمْ تُنَاظَرُوا...»

«شما را به خدا قسم، تا زنده‌ايد و جان در تن داريد، از خانۀ خدا، دست نكشيد و آن خانه را از حج گزاران خالى نگذاريد، كه اگر زيارت آن خانه ترك شد موجوديّت شما به خطر خواهد افتاد.» ³

كعبه يك مجمع دينى است، براى ايجاد وحدت؛ يعنى در اين مركز بزرگ، بايد اختلافات حل شود و اين مركز بايد مرجع رفع اختلافات باشد.