75خيالى و فكرى هم نخواهد داشت و آرزوهاى باطل به خود راه نخواهد داد. همانگونه كه حرف باطل بر لب ندارد و به كسى بد نمى‌گويد، بدىِ كسى را در دل نيز نمى‌طلبد. و بالاخره همانگونه كه بدن خود را تطهير مى‌كند، قلبش را نيز از خاطرات آلوده پاك مى‌سازد.

3 - شايسته است كسى كه در سرزمين عرفات بسر مى‌برد، از جبل الرّحمه بالا رفته و دعاى خاص آن را بخواند. سالار شهيدان حسين بن على - عليهماالسلام - در قسمت چپ آن كوه رو به كعبه ايستاد و آن دعاى معروف را خواند. راز و سرّ بالا رفتن از جبل الرّحمه، اين است كه بداند خداوند متعال بر هر زن و مرد مؤمن رؤوف و رحيم است. ولىّ هر مرد و زن مسلمان است. گر چه ولايت خداوند متعال تكوينى است و او ولىّ كلّ است؛ «هنا لك الولاية للّٰه‌الحق» ¹ و اگر چه رحمت خداوند متعال فراگير است؛ «رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ» ، امّا آن، ولايت و رحمت عامّ است و در كنار اين ولايت و رحمت عامه، رحمت خاصّ و ويژه نيز دارد كه براى همه نيست؛ «رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ، فَسَأَكْتُبُهٰا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ» ² در بخش اول آيه مشخص فرمود كه رحمتش فراگير است؛ (رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ) و در بخش دوّم بيان كه رحمتش به سود متّقين است (فَسَأَكْتُبُهٰا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ) فرمود: بر خود لازم كرده‌ام كه رحمت خاص را شامل متّقين سازم؛ چرا كه «كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» ³؛ خداوند متعال رحمت را بر خود لازم كرده است. از مجموع دو آيه، استفاده مى‌شود كه خداوند متعال