623 - لبيك گفتن.

پس دو لباس احرام را مى‌پوشد، قصد حج يا احرام مى‌كند، آنگاه لبيك مى‌گويد و احرام با اين سه عمل محقق مى‌شود. و سرّ اين عمل آن است كه مُحرِم مى‌گويد: خدايا! من از آنچه غير تو است گُسَستم و تنها به تو پيوستم. اول گسستن از غير خدا و بعد پيوستن به لطف حق.

اگر كسى هنگام احرام بستن، از قلب نگذراند كه: «خدايا! من از آنچه كه غير تو است دست شستم و فقط به ولاى تو پيوستم»، در حقيقت ميقات نرفته و احرام نبسته است.

قبل از احرام در ميقات، خواندن نماز مستحب است، گر چه برخى از مشايخ و علما نظر به احتياط وجوبى مى‌دهند، ليكن نوعاً فتوا به استحباب داده‌اند.

امام - عليه‌السلام - فرمود: نمازى كه در ميقات خوانده مى‌شود به اين معنا است كه: «خدايا! من به وسيلۀ بهترين عبادت‌ها، كه همان ستون دين باشد، به تو مقرّب شدم.

اشواط سبعه

اشواط هفتگانه دور اين كلمات چهارگانه است. نماز بعد از طواف نيز دور همين چهار كلمه است. سعى بين صفا و مروه هم بعد از طواف دور همين چهار كلمه است. وقوف زائران در عرفات، مشعر و منا هم براى بار يافتن به حرمِ امن همين چهار كلمه است و روح اين چهار كلمه هم در حقيقت يك واقعيّت بيش نيست.